Tussen Hoek van Holland en den Haag is nog 1 kaart die we nog niet gewandeld hadden. Vandaag willen we die lacune opvullen.
Ondanks wat wegopbrekingen komen we zonder problemen bij het Arendsduin bij 's Gravenzande. De parkeerplaats rekent ons 2 euro voor een dagkaartje. Voor dat prijsje krijgen we er ook nog een vriendelijke groet en glimlach bij - waar vind je dat nog?
Het is bewolkt als we om half twaalf uit de auto stappen. Boven op de strandovergang staat de helm in bloei. Het duin is hier een paar jaar geleden verbreed als natuurcompensatie. In 2020 zou volgens een informatiebordje de groene knolorchis hier moeten bloeien. Ik heb twijfels, maar we zullen zien. Op het moment zien we alleen helm en zeeraket. Eenmaal op het strand breekt de zon door en gaan onze zomerjasjes de rugzak in.
Op het strand liggen nogal wat schelpen, maar die nieuwe schelp die uit Korea onze stranden zou veroveren zie ik niet. Misschien is hij ook te veel gelijkend op de inheemse schelpen. Wel ligt er nogal wat blaasjeswier.De oude golfbrekers steken hier gedeeltelijk uit het zand de zee in. Op een ervan rust een vreemde ronde ton, manshoog. We herinneren ons dat die er een aantal jaren geleden ook lag.
Na 2,7 km zouden we weer het strand moeten verlaten. Ik weet niet wie dat fantastische criterium heeft bedacht, maar er is 1 gebrek: wij beschikken niet over een ingebouwde kilometer teller. Het boekje zegt erbij dat dit bij een strandovergang met een trap moet zijn.
Na een half uur geen strandovergangen gezien te hebben, komen we er enkele tegen. Helaas zonder trap. Bij de derde strandovergang vertrouw ik het niet meer. We gaan omhoog, en rusten even uit. We zijn inderdaad een overgang te ver. Hier groeit de blauwe zeedistel. Gelukkig kunnen we even verderop het kustpad weer oppikken. Zowel bewegwijzering als beschrijving zijn hier prima in orde. We lopen over de Slaperdijk. In het begin is het hondenuitlaarpad voor de hier gelegen camping, maar al spoedig zien we meer duinflora. Om een kruisdistel zwermen hommels en een kleine oranje vlinder. Thuis gekomen vermoeden we dat dit de kleine vuurvlinder is.
Na het oversteken van de asfaltweg lopen we even verkeerd, maar ontdekken snel dat we rechtdoor hadden gemoeten. Langs de sloot groeit Koninginnenkruid, Teunisbloem en Watermunt. Wanneer we het bruggetje bijna in zicht hebben, vinden we het welletjes en keren terug.
In Monster lopen we langs de binnenduinrand terug. Bij de overgang die we hadden moeten hebben, neem ik even een kijkje op strand: bij de strandpaal met een paraplu hadden we omhoog gemoeten.
We volgen het fietspad door de duinen terug richting 's-Gravenzande, en kiezen het nieuw aangelegde pad over de zeereep. Aan het eind moeten we nog een kilometer over een pad langs de duinvoet lopen. Floristisch een leuk stukje: niet alleen grote kattenstaart, maar ook watergentiaan, rode waterlelie (aangeplant), muskuskaasjeskruid en knikkende distel.
Het determineren en fotograferen van de planten houdt wat op, en onderweg hebben we een paar keer rust gehouden, zodat we pas om vier uur bij de auto terug zijn.
 Helm |
 Onbekende ton |
 Een zandhopper is bezig |
 Een kalme zee |
 De blauwe zeedistel is vrijwel uitgebloeid en vaak al verdord |
 De kruisdistel gonsde van de hommels |
 Kuistdistel met kleine vuurvlinder |
 Zeepkruid |
 Enkele onverwachte grazers |
Gewandeld: 78 km Te gaan: 213-78= 135 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten