zaterdag, december 28

LAW Hollands kustpad / Nederlands kustpad kaart 1: Hoek van Holland

Zaterdag 28 december 2013

Bij het station van Hoek van Holland blijkt een gratis parkeerplaats te zijn - waar vind je dat nog? Wanneer we uitstappen, is het prachtig zonnig weer. Net onderweg wil ik een foto maken van het gebouw van de reddingsmaatschappij, maar de batterijen van het fototoestel blijken leeg.Hetzelfde geldt voor de accu van mijn mobiel. Vandaag geen foto's.

Dit traject hebben we met het oude boekje in de hand al een keer gelopen, maar bij het vergelijken van de kaarten bleek de route verander te zijn, dus we doen hem over.

Het begin van het traject is bekend terrein: langs het haventje, de boulevard en de radarpost richting noorderhoofd.  Hier gaan we rechtsaf het strand op. "Bij een grote paal" moeten we de duinen in. De paal blijkt een opvallende gele paal te zijn.

De anwb paddenstoelen kloppen keurig met de beschrijving in het boekje. Helaas lopen we niet op laarzen, en na alle regen van de afgelopen dagen staat het pad volkomen blank. Het pad rechts met de houten vlonders is niet te vinden, vermoedelijk begint dat waar het pad al onder gelopen is. We proberen enkele smalle paadjes, maar lopen steeds vast in struiken, modder en plassen.
Het moet wel een mooi gebied zijn. In het verleden hebben we er watermunt gevonden, en Jos dacht dat we ook parnassia hadden gezien. Volgens een informatiebord groeit hier ook de groenknolorchis.

Uiteindelijk besluiten we richting noorden uit te wijken, en volgen een smal pad evenwijdig aan het fietspad. Daar slaan we rechtsaf. Even verderop pakken we de route moeiteloos weer op. Sneller dan verwacht zijn we op de grens met kaart 2.

Via het Noordlandse pad lopen we terug naar het station.
Gedaan: 84,8 km
Te gaan:  147,6
Totaal: 232,4







dinsdag, december 24

LAW Deltapad kaart 25 Banjaard-Vrouwenpolder

Dinsdag 24 december 2013

Het is de dag voor Kerstfeest,  en ik ben onderweg om Opa Dekker uit Middelburg voor de kerstdagen op te halen. Vandaag ben ik alleen: Jos moet werken. De weersvooruitzichten zijn bar, 10-14 mm regen vandaag, en harde wind. De verleiding is groot om bij Bergen op Zoom een stuk van het Deltapad te wandelen: Er is een stuk van Goedereede naar Bergen op Zoom. Maar die tak staat niet in onze planning. Belangrijker nog: ik verlang naar een stevige zeewind in mijn gezicht.

Het is pas onderweg bij Rotterdam dat ik besluit om toch het 'echte deltapad' te doen.

Het parkeren bij de Banjaard is in deze tijd van het jaar geen probleem, ruimte genoeg. Vanaf een kleine parkeerplaats met een bordje "betaald parkeren" maar zonder parkeerautomaat loop ik de dijk op. Direct wordt ik begroet met de bekende wit-rode stickers van de Lange Afstand Wandelpaden. Prettig, dat scheelt zoeken :)

Ik wandel een stukje rechtsaf, en voel de wind in de rug. Al snel kom ik bij iets wat het begin van dit traject lijkt te zijn, dus terug en over de dam naar het zuiden. In het noorden zie ik de Oosterscheldekering.

Het enige wat in bloei staat is het bezemkruiskruid. Eind december bloeien lijkt me toch een hele prestatie voor een plant die oorspronkelijk uit Zuid-Afrika komt.

Niet in bloei staat de duindoorn, maar die staat wel vol met de oranje bessen, die vooral bij trekvogels in trek schijnen te zijn. "Schijnen"  zeg ik bewust, want de najaarstrek is nu toch wel voorbij en de struiken hangen nog vol.

De Veerse dam was de eerste dam van de deltawerken. In de loop van tientallen jaren is er aardig wat zand tegen aan  en bovenop gewaaid. Op dit zand tiert de duindoorn welig. Tevergeefs speur naar de duindoornvuurzwam, een vuurzwam die vooral in Nederland zou voorkomen. Slechts één keer heb ik de onopvallende knoest kunnen waarnemen.

Wat ik wel zie zijn witte en bruine kluwens die er uitzien als het resultaat van spinselmotten. Ik kan me niet herinneren die eerder gezien te hebben. Er zijn er tientallen van, vooral op bes-loze struiken. Betekent dit dat de struiken hierdoor zo verzwakken dat ze geen bessen meer dragen? De duindoorn is tweehuizig, oftewel aparte mannelijke en vrouwelijke exemplaren. Heeft de mot een voorkeur voor de mannelijke exemplaren? Thuis uitzoeken.

Er zou volgens de buienradar een regenfront vanuit het westen binnenschuiven. Terwijl ik wandel lijken de wolken en de wind vanuit het zuiden te komen.  Er begint een lichte miezer te vallen die geleidelijk intenser wordt. Ik trek de eendags regencape aan die ik voor de zekerheid had meegenomen.

Al spoedig bereik ik de zuidpunt van de dam. Een informatiebord vermeldt dat hier vroeger fort den Haak stond. Het is goed dat het bord er staat, want ik zie niets van overblijfselen. Het pad staat goed aangegeven, en voert me langs Breezand. Nu woonde ik als kind in de Breezandstraat, dus ik bekijk het plaatsje met meer dan gewone belangstelling. Veel huisjes zien er uit als vakantiehuisjes, maar er zijn er ook die als vaste woning lijken te dienen.

Bij de grens van Vrouwenpolder keer ik terug. Terug op de dam lijkt de wind nog wat aan kracht te hebben gewonnen, en mijn eendagsregencape waait aan flarden.
De enige andere wandelaar die ik op de dam tegenkom is een vrouw met een aantal bessentakken in haar arm. Ik kan me voorstellen dat ze kleur geven aan een kerststukje.

Thuis gekomen ga ik op zoek naar de geheimzinnige motten op de duindoorn.
Hier beschouwen we de duindoorn als een niet zo nuttige plant, die we in de duinen zijn plaatsje gunnen, maar daar is onze goodwill voor dit prik en steekgeval dan wel mee uitgeput. In China, lees ik, beschouwt men het als een economisch  waardevolle plant die men inzet tegen de oprukkende woestijnen, en voor grondverbetering, vooral in Noord China. En ze wordt aangetast door de larven van de Holcocerus hippophaecolus, de timmermansmot. Maar die lijken zich een weg te vreten van onderaf. Daar heb ik niet zo veel van gezien.

Wat verder surfend kom ik bij de bastaardsatijnvlinder. Die hoort volgens de beschrijving bij de stippelmotten. Dat lijkt goed te kloppen.

Gewandeld: 4,5 km
Nog te gaan: 175,5 km




vrijdag, december 13

Hollands kustpad kaart 6,7: Centraal station - Scheveningse boulevard.

Vrijdag 13 december 2013.

Lang gewacht, stil gezwegen, 
een week na Sinterklaas gekregen 

Donderdag 12 december plofte de nieuwe versie van "Hollands kustpad" in de brievenbus. Alleen heet het geen Hollands kustpad meer, maar Nederlands kustpad deel 2. Dat suggereert dat het Deltapad ooit hernoemd zal worden naar "Nederlands kustpad deel 1". En inderdaad, achterin, bij de lijst van LAW's in Nederland, is dat al gebeurd. Eerlijk gezegd vond ik de oude namen mooier. Meer couleur locale.
De indeling is aangepast aan de andere boekjes: De wandelroutes zijn gegroepeerd in delen: Westland, Haaglanden, Duin- en bollenstreek, enzovoorts. Dat is wel en verbetering. De routes lijken gemiddeld ook iets langer geworden. Het nieuwe pad is 232 km, het oude was 240 km - als ik tot de Afsluitdijk reken.

Bij Hoek van Holland is het beginpunt nu het station in plaats van de strekdam. Waar het Hollands Kustpad eindigde bij Den Helder en een alternatief naar de Afsluitdijk had, is dat nu andersom: Standaard loopt u naar de Afsluitdijk. Het lijkt me een logische consequentie van het aaneenschakelen van de Nederlandse kustpaden.

We stallen onze fietsen weer op het centraal station. De route voert langs het Malieveld, en de Indische gans zwemt met ons mee. Op een bankje eten we de meegebrachte boterham, want het is half een. Door een afspraak in het centrum om half twaalf konden we niet eerder vertrekken. Rond het station en de torens er achter hangt mist, en het is egaal grijs bewolkt.
We gaan linksaf het Korte Voorhout in. Een stel bouwvakkers zijn druk bezig. Voor de Hofvijver zouden we linksaf moeten richting Mauritshuis, maar de straat is afgesloten, dus we wandelen over de Lange Vijverberg langs de Hofvijver. Het standbeeld van Johan van Oldenbarneveld kijkt over de vijver uit naar Het Torentje.

Over het Lange Voorhout lopen we richting Denneweg met zijn gezellige winkeltjes en eettentjes. De route voert ons over Plein 1813 en langs het Vredespaleis. Er breek af en toe een bleek zonnetje door. Na het Vredespaleis leidt de route ons door de Scheveningse Bosjes. Behalve een witte dovenetel een een Stinkende gouwe staat er niet veel in bloei. Afgelopen week kwam ik in Utrecht nog een Bleekgele droogbloem tegen, een leukere vondst. Kaart 7 eindigt bij de Professor Teldersweg.

We lopen langs het Indisch monument. Bij het Westbroekpark willen we een kopje thee drinken, maar dit fameuze etablissement is nu een wok restaurant. Alleen een kopje thee blijkt niet tot de mogelijkheden te behoren. Hoewel het bord bij het rosarium vermeldt dat de rozen tot september bloeien, staan er half december nog aardig wat in bloei. Dan maar verder richting boulevard. Daar arriveren we sneller dan verwacht.





In een pannenkoek en poffertjes restaurant vlak bij het Kurhaus. genieten we van thee en capuchino.  We nemen er een schoteltje poffertjes bij. Prima bediening: ondanks dat we een klein portie nemen met zijn tweeën, krijgen we dubbel bestek.We hebben prima uitzicht over de boulevard en de pier. Het is de vraag hoe lang deze laatste er zal staan, dus we nemen nog gauw een kiekje.

Na afloop lopen we over de zeekant naar het zuiden langs de boulevard. Bij de Keizerstraat wandelen we richting Scheveningse weg. Tram 1 voert ons snel terug naar het centrum.