Nederlands Kustpad: Haarlem - Santpoort-Noord

Zaterdag 3 mei 2014

We parkeren bij het station Santpoort-Noord. Gratis parkeren bij het station. Service!
Daar houdt de service of de mazzel vandaag ook wel een beetje op. We zijn keurig op tijd voor de trein van 11.25. Maar een paar minuten hiervoor wordt omgeroepen dat wegens werkzaamheden de trein pas om 12.40 rijdt. 20 minuten wachten. Jos raakt aan de klets met een Brits echtpaar dat onderweg is naar de Keukenhof. Ze hebben geen ov-chipkaart: op station Schiphol hebben ze er naar gevraagd maar werd hen verteld dat ze overal kaartjes in de automaat konden kopen. Alleen werkt de automaat hier alleen op munten, en accepteert geen briefjes. Een hulp op afstand vertelt hen dat ze bij de conducteur terecht kunnen.
Inderdaad ontfermt de conducteur zich over hen bij het instappen.

In Haarlem willen we overstappen op de trein naar Overveen. Die rijdt wegens werkzaamheden echter maar eens in het uur. En de volgende vertrekt over 50 minuten. Lopen dan maar.

De LAW route loopt pal langs het station, dus we pakken de route direct op. Ze voert ons eerst langs de verdedigingsgordel. Langs het water bloeit niet alleen fluitenkruid, maar ook gewone vogelmelk. Mooi.

Bij Overveen lopen we rechtdoor en snijden een stukje af. Als snel zijn we dan bij de ingang van de Kennemerduinen. Voorbij het bezoekerscentrum houden we halt voor de meegebrachte bammetjes.

We volgen een kronkelend fietspad. In de berm groeit een lage gele bloeier. Toch even kijken, al hebben we nog een hele wandeling voor ons. Ik kom uit op vijfvingerkruid, iets algemeens.

Verderop wacht de echte verrassing: honderden, zo geen duizenden viooltjes. Dit moet ik even bekijken. Ik houdt het op Duinviooltje. Bij het zien van zoveel viooltjes zegt Jos: Dit is een via Viola! Een toepasselijke naam.

Het pad kronkelt verder en in de buurt van het Vogelmeer komen we een kudde Schotse hooglanders tegen. Ze lopen vlak aan beide zijden van het pad. Volgens de informatieborden moeten we 20 meter afstand houden, maar iedereen loopt op het smalle pad tussen de runderen door. Dat voorbeeld volgen we maar, de dieren schijnen het gewend te zijn. Ik zie ook geen jongen, dat scheelt.

Het pad naar het strand is een vrij druk pad. Het is zaterdag, de laatste dag schoolvakantie en de eerste dag echt lekker zonnig weer. Blijkbaar wil iedereen even naar buiten. Ook op het strand is het druk. Het boekje waarschuwt al: de duinovergang om het strand te verlaten is slecht zichtbaar vanaf het strand. Tip: het is vlak na het blauwe bord dat het einde van het nudistenstrand aankondigt.

Eenmaal de duinen in vinden we dat het pad naar de Koningsweg onder water staat. De weg is verspert met een groot hek en een bordje dat we verderop het Mollenpad moeten nemen. We lopen in de aangegeven richting, en Jos ziet een paaltje met een blauw bordje "voetpad". Dat slaan we in. Van paaltje naar paaltje volgen we het pad: soms duidelijk, soms vaag en even zoeken. Maar we komen keurig op de Koningsweg, die hier inmiddels droog is.

Onderweg zien we verschillende vlinders: Citroengeeltjes, geaderde witjes, groot koolwitje, een zandoogje, een oranjetipje en een argusvlinder. We komen veel bloeiende meidoorn tegen, soms de duinroos, en de veldhondstong begint net te bloeien.

Het laatste stuk van de wandeling voert door binnenduin. Moe maar voldaan komen we bij het station uit.


Gedaan: 122,1+17,3=139,4km
Te gaan:  232,4=139,4=93 km