Donderdag 10 juli 2014.
Na een goede nachtrust en een goed
ontbijt vernemen we dat oranje er uit ligt. Daar treuren we niet hard om:
wel zo rustig. Eerder deze week probeerden we vanuit Ceillac de Col de Fromage te bereiken, maar keerden terug wegens het weer.
Vandaag proberen we het opnieuw. In het centrum van Ceillac staat de route prima aangegeven met gele wandelbordjes. De GR 5 en de GR58 wijze naar het noorden. Het pad klimt langzaam en komt snel op een grintweg uit.
Ceillac ligt op een hoogte van 1650 meter, en er groeien diverse bergplanten. Bij een klein dorpje verlaten we de grintweg. Dit dorpje is in de jaren 70 door een lawine deels weggevaagd, maar door de bewoners met klassieke technieken herbouwd.
Bij de vorige poging vond ik in de almweiden minuarte capillacea, saxifraga
paniculato, blauwe sla, globularia repens, en armeria alliacea.
Dit keer komen we hoger. We lopen door gemengd bos: Overwegend larix, maar soms een den met bundeltjes van 3 of 4 naalden in plaats van in bundeltjes van 2. Soms komen we ook dennen tegen met aanzienlijk kortere naalden dan die van de Grove Den.
Het pad voert ons een zijdal in en blijft stijgen. Na twee uur komen we bij de Col. We worden beloond met een mooi uitzicht. We zouden nu door kunnen lopen naar Fort Queras, maar we weten niet of we dan een bus terug naar Ceillac kunnen halen. Wel neem ik de tijd om even wat rond te speuren naar planten. De inspanning wordt beloond: bij de Col, vlak boven de boomgrens, stuit ik op campanula alpestris, een endemit van de Zuid-Westelijke Alpen. (Een endemit wil zeggen: inheems en alleen hier) .
We keren langs dezelfde route terug.
