Scholtenpad: Roerdinkhof - Haart

Dinsdag 30 september 2014
Kaart 1, 17

Het Scholtenpad is een rondwandeling rond Winterswijk, waar we een midweekje doorbrengen. Vorig voorjaar hebben we hier al een stukje van gelopen. Het Scholtenpad is genoemd naar de Scholten, Achterhoekse herenboeren. De boerderijen zijn o.a. herkenbaar aan het rode of groene hout bij de nok.

Laat ik van mijn hart geen moordkuil maken: de OV ondersteuning van dit pad is niet geweldig. We zijn er op voorbereid, en hebben het fietsenrek achterop de auto gezet en de fietsen meegenomen. Vandaag rijden we met de auto naar de Roerdinkhof, zetten daar de fietsen neer, en rijden dan naar Haart. Daar parkeren we de auto in de berm van een rustige weg langs het te wandelen pad.

De route leidt aanvankelijk over enkele rustige asfalt wegen. In de bermen groeien de bekende kruiden als reukloze kamille en margrieten. Ze lijken oppervlakkig gezien wel wat op elkaar: allebei composieten met bloemhoofdjes waarvan het hart bestaat uit gele buisbloemen omgeven door een rand van witte lintbloemen. Het verschil is het duidelijkst bij de bladeren: die van de margriet zijn grof getand, die van de kamille fijn veerdelig.

Het landschap is kleinschalig gevarieerd. Weilanden, akkers en kleine bospercelen wisselen elkaar af. Bij een van de bermen is een mengsel van bloemzaden ingezaaid. Behalve de zonnebloem kan ik de meesten niet thuisbrengen.

Het pad voert verder over stenen wegen, halfverharde wegen, voetpaadjes en alles wat er tussenin denkbaar is. De bossen zijn kleinschalig maar gevarieerd: zomereik, ruwe berk, beuk en kastanje zijn slechts enkele van de vele soorten.

Er staat eind september nog genoeg in bloei. Daarbij vallen altijd de planten op met felgekleurde bloemen. Platen met groene bloemen vallen nooit op. Een voorbeeld hiervan is de klimop. De bloemen zijn in een soort bolletjes gegroepeerd.

Bij Meerdink groeien volgens het boekje wintereiken. De meeste eiken in ons land zijn zomereiken, herkenbaar doordat de bladeren geen steel hebben of een steel die korter is dan 1 cm.  Bij de wintereik is deze 1-2,5 cm.

Op het landgoed komen we zelfs drie soorten eiken tegen, de zomereik, de amerikaanse eik en iets wat op wintereik lijkt. Ik zeg lijkt, omdat de gehele bladonderzijde behaard is, en niet alleen de nerven stervormig behaard. De flora van heukels noemt ook een kruising tussen zomer- en wintereik, en ik vermoed dat ik die hier onder handen heb.

De kranten maakten al melding van een extra generatie vlinders. Ook wij kwamen nog verschillende vlinders tegen. Tegen het eind van de wandeling troffen we nog een mooie rups aan. Omdat het eind september is, hadden we de vlinder en insectengidsen thuis gelaten.


Het wandelpad is overal prima aangegeven. Een 10 met een griffel voor de pad-coordinator.









Vandaag afgelegd: 7,6+3,8=11,4 km
Gedaan: 3,1+11,4=14,5 km
Nog te gaan: 81,3-14,5=66,8 km.