Grote Rivierenpad: Leerdam - Beesd

Dinsdag, 29 december 2015

Het regent wanneer we in de auto stappen, maar de verwachting is dat het 's-middags in Midden-Nederland droog zal zijn. Tot voorbij Gouda puffen we door de regen. Maar wanneer we bij het station in Leerdam het laatste plekje op de parkeerplaats inpikken, is het droog.

We trekken de wandelschoenen aan, letterlijk, en vinden de route gemakkelijk bij het station. We wandelen door gezellige winkelstraatjes.

Voor de grote kerk staat een beeld van twee glasblazers. Leerdam=glas, dat herinner ik me.

Leerdam blijkt ook een leuk haventje te hebben met pleziervaartuigen. We wandelen langs de kade en steken met een brug de Linge over. Direct daarna gaan we linksaf, een fietspad langs de weg. De nummering loopt wat vreemd: 8, 7, 6, 5, 4, 68. De logica ontgaat me. In ieder geval slaan we hier linksaf en wandelen over de Oude Zuider Lingedijk.
Het is december, dus ik heb de Flora van Heukels thuisgelaten. Want wat kan er nou tussen Kerst en oud&nieuw nou helemaal in bloei staan? En als er door de warme winter toch anderhalve soort bloeit, zijn dat toch de bekendere soorten die ik uit mijn hoofd ken.
Voor het fluitenkuid, witte dovenetel, de grote berenklauw, scherpe boterbloem, de schijfkamille en de kropaar gaat dat inderdaad op. De melkdistelsoort met zijn rode stengels zal wel de gewone melkdistel zijn. Zei ik anderhalve soort? Misschien toch iets meer.
Wacht even. Is dat braam die daar in bloei staat? Ja, dat is braam. Maar braamsoorten ken ik niet uit mijn hoofd.

Thuis gekomen wat snuffelen in een oude Heukels leidt me naar de gewone braam.

Het wandelt heerlijk rustig over de dijk. Weliswaar is in de verte verkeerslawaai, vermoedelijk van de A15, maar heel storend is het niet. Het geluid zal onze hele tocht vandaag te horen zijn. We lopen rond het Galgenwiel en missen een verrekijker voor de talloze watervogels.

In Asperen slaan we linksaf  richting de Linge. Tijd voor een meegebrachte boterham, die we aan de waterkant nuttigen. Zodra we weer op pad gaan, begint het toch even te miezeren. Via twee sluizen steken we de Linge over. De route is hier goed aangegeven, en dat geldt voor het gehele traject van vandaag. Het buitje is weer voorbij; we hoefde niet eens onze regencapes te voorschijn te halen.

Fort Asperen is in de 19e eeuw gebouwd. Een tijd van grote veranderingen, want als Nederland in de eerst wereld niet neutraal was gebleven, dan schat ik in dat het fort het onder de Duitse Dikke Bertha's het niet lang volgehouden. Even verderop langs de dijk staan betonnen bunkers, volgens het bordje bij het fort zijn dit scherfvrije observatieposten uit 1914.

Aan de andere kant van de dijk hebben we een prachtig uitzicht over de Linge. In de berm groeien knolboterbloemen en madeliefjes. De zon begint al te zakken, want de dagen zijn kort.

Al wandelend bereiken we Acquoy, een landelijk plaatsje met een B&B adres. De toren van de grote kerk begon al in de 15e eeuw te verzakken.

De N327 is een drukke weg; gelukkig wandelen we over het fietspad. Voorbij Rhenoy slaan we linksaf.  De Linge loopt nu aan onze linkerkant. In de uiterwaarden staat een grote boomgaard met fruitbomen. We vragen ons af hoe dat met de oogst gaat als de uiterwaarden ooit onderlopen. Datzelfde geldt voor een maisakker even verderop.

We komen op de Molendijk. De molenonderbouw ziet er met zijn gele bakstenen modern uit. De zon zakt langzaam verder.

Het plaatsje Rumpt is een heerlijk rivierdorpje. Een inwoner maakt vogelhuisjes; ze zien er leuk uit.

Wanneer we omhoog klimmen naar de weg, herkennen we deze van onze vorige wandeling. Bij de bushalte waar we de vorige keer zijn uitgestapt, nemen we nu de bus naar het station. Met de trein keren we terug naar Leerdam.


Vandaag afgelegd: 14,9 km
Gedaan: 200,3 + 14,9 = 215,2 km
Nog te gaan: 273,3 - 215,2 = 58,1 km

Grote rivierenpad: Beesd - Buren

Zaterdag 5 december 2015

Gisteren was mooier wandelweer met regelmatig zonnige perioden, maar vandaag kunnen we de wandeling combineren met sinterklaasfeest bij onze kinderen in het oosten van het land. Onderweg zien we enkele grote zwermen vogels richting zuiden vliegen. Smalle vleugels, punten met een bocht naar achteren, donkere bovenkant, licht onderzijde. We parkeren op een groot parkeerterrein in Geldermalsen. Vandaar nemen we de bus naar Beesd. Het is een buurtbus, en de chauffeur zet ons af bij de brug over de Linge ten zuiden van Beesd. Hier pakken we het pad gemakkelijk op.

Beesd blijkt een leuk plaatsje. Het maakt een gezellige indruk. Ondanks dat het tegen de A2 aangeplakt ligt, horen we het verkeerslawaai nauwelijks. Dat zal wel komen door een combinatie van sterke westenwind en een geluidsscherm.
In het dorpje zelf staan lijbomen, waarvan de takken evenwijdig aan de straat lopen. Ik veronderstel dat het lindes zijn.

We wandelen langs twee kerken, een met een stompe toren en een 19e eeuwse rooms katholieke kerk met een spitse toren. De kerk met de stompe toren heeft een leuke uitnodiging voor kerstfeest.

Zelfs vlak bij de A2 horen we nauwelijks lawaai. Datzelfde geldt wanneer we aan de andere kant van de A2 tevoorschijn komen. De wind waait straf, en af en toe komt er een bleek zonnetje door. 

We wandelen over de dijk langs de Linge. Aan onze rechterhand stroomt de Linge, aan het zicht onttrokken door moerasbossen. Het is december, dus veel bloeit er in de bermen niet meer: scherpe boterbloem, rode klaver, grote berenklauw, witte dovenetel, melkdistel.

Links van ons ligt de heerlijkheid Marienwaerdt. In een klein stukje bos groeien grote paddenstoelen. Op een plaats lijkt een 19e eeuws dorpje te zijn opgezet in de stijl van filmopnamen. Dit stukje herinner ik me als het mooiste deel van de wandeling.


De Appeldijk is nieuw geasfalteerd, iets wat de automobilisten ook ontdekt hebben. Ondanks de betrekkelijk smalle dijk rijden de inboorlingen hier stevig door. Gelukkig houden de meesten wel even wat vaart in wanneer ze ons passeren. In de berm grazen schapen met lange horens, misschien een lokaal schapenras.

Aan weerskanten groeien oude vruchtbomen. De bomen zijn kaal, en duidelijk vaak gesnoeid. Op enkele plaatsen hangen er nog verdroogde vruchten aan. Misschien zijn het abrikozen of pruimen geweest. De oude bomen doen ons denken aan de Bijbelse belofte: in de grijze ouderdom zullen zij nog vrucht dragen.
Op enkele plaatsen hangen nog peren in de bomen: mogelijk over het hoofd gezien bij het plukken.

Bij Tricht staan we voor de keuze: we kunnen hier snel terug zijn bij de auto, of we kunnen doorwandelen naar Buren. Het is nog een kilometer of 10 naar Buren, en nu 2 uur. We besluiten door te gaan.

We volgen de Meersteeg. Deze straatweg kent opnieuw veel boomgaarden. Aan het eind staat een kort stukje graskade gepland, waar ik gezien de regen in de afgelopen weken met wat zorg naar kijk.
Het begin blijkt goed begaanbaar. Geleidelijk wordt het drassiger, en het degradeert van begaanbaar via overspringbaar tot doorwaadbaar. Toch komen we goed bij de N833. Hier ontmoeten we een (Vlaamse?) wandelaar met een vlaggetje op de rug. Hij verzekert ons dat het traject dat voor ons ligt redelijk is.

Dit pad heet het grote rivierenpad, maar het water waar we nu langs lopen heet de Assche wetering. Hoe zegt u? Ja, ik had er ook nooit van gehoord. En hoewel ik de Linge nooit als een van de grote rivieren heb beschouwd, kan ik met de beste wil van de wereld de Assche Wetering niet als een van de grote rivieren zien.

De graskade is hier een aaneenschakeling  van redelijk begaanbare stukken tot doorploeterbare stukken. De modder doet ons tempo geen goed. Gelukkig hebben we de stevige wind in de rug. Het landschap is wel heerlijk rustig. Het water langs de graskade is dit najaar waarschijnlijk uitgediept, want overal liggen handgrote mosselschelpen. Nederland kent bijna 30 soorten zoetwater  mosselen. Deze zijn waarschijnlijk bij het uitbaggeren van de Assche wetering op het land gekomen en door vogels of ratten opgegeten. Wist u dat het een mossel tijdens zijn leven meer dan 100.000 liter water zuivert?
Het ploeteren door de modder is even vermoeiend als het wandelen over rul zand. We zijn blij en moe wanneer we na 2 km de Hennisdijk bereiken. Hier hebben we weer auto's langs ons heen, maar op de fietsstrook kunnen we goed wandelen. De weg is hier breed genoeg om de auto's de gelegenheid te geven uit te wijken. Een van de bewoners heeft een zeil met walnoten bij de ingang liggen. Er ligt een bordje bij: 'Gratis noten'. We nemen twee handen vol mee. Bewoner, hierbij onze dank!

Volgens het boekje gaan we even naar rechts. Het weiland waar we doorheen zouden moeten, is zo nat dat we besluiten de Hennisdijk verder te volgen. We hebben geen behoefte aan meer modder.

We kwamen eerder al langs de 'Haagse Uitweg'. Voorbij 'Achter den Haag' pakken we het pad weer moeiteloos op. Hier volgen we het pad door een mooi parkje. Tot ons plezier komen we in Buren bij een bushalte uit. We weten niet meer of we de vorige keer Buren bekeken hebben, maar het is hoog tijd voor de terugreis.

Vandaag afgelegd: 17,6 km
Gedaan: 182,7 + 17,6 = 200,3km
Nog te gaan: 273,3 - 200,3 = 73,0 km