vrijdag, juni 24

GRP Haut-Languedoc: Col de Fontfroide - Mont du Stolossous

Vrijdag 24 juni 2016
Uitzicht over de bergen richting zuiden
We parkeren op de parkeerplaats bij de col, die vanuit Fraisse gemakkelijk via de D14 bereikbaar is. Hier volgen we de rood witte markering van de GR7 richting Saut de Vezole. Het is een brede grintweg, op zich nogal saai, maar de kilometertjes lopen ondanks de geleidelijke steiging gemakkelijk weg. We passeren een windmolenpark. Af en toe wijken de bomen uiteen en hebben we een mooi vergezicht. Op een driesprong slaan we linksaf en volgen de markering van de GR7. Een zijweg naar links brengt ons naar de Mont du Stolosous.

Terug op de hoofdgrintweg volgen we deze tot we bij een electriciteitshuisje een weg naar rechts inslaan. Deze volgen we tot we bij een windmolenpark weer rechtsaf slaan. We komen terug op de driesprong die we op de heenweg tegen kwamen en volgen de brede grintweg terug naar de parkeerplaats bij de col.

Planten onderweg:
1) Slangekruid (echium vulgare) kennen we in Nederland ook, en samen met de overbekende margrieten vormen ze een bont gezelschap in de bermen van deze wandeling.
2) Koeienoog (arnica montana) is een typische bergplant, die in grote delen van Europa voorkomt.
3) De grote gele gentiaan (gentiana lutea) komt in het laatste deel van deze wandeling op enkele plaatsen voor. De kransen met gele bloemen zijn prachtig.

GPR Haut-Languedoc: col de Fontfroide - Fraisse s/Agout

Donderdag 23 juni 2016
Op de col is een gedenkplaats voor de tweede wereldoorlog ingericht. Zowel het verzet als de weggevoerden worden herdacht. Onder de namen van de gevallenen staan ook de namen van politie en gendarmerie; vermoedelijk steunden deze het verzet. Het monument is opgericht door de vorige burgemeester van Fraisse, die zelf een link met het verzet had.

Vanaf het monument volgen we de weg naar Fraisse. Na een kleine 100 meter slaan we een smal voetpad in dat ons naar beneden voert. Het pad komt uit op een asfaltweg. Linksaf. We volgende de asfaltweg enkele kilometers en slaan in een dorpje scherp rechtsaf. Na enkele meters nemen we bij een huisje een smal voetpad omhoog.
Boven op stenen weg opnieuw linksaf. Col de Triby. Hier komt u langs het arboretum, dat door de kinderen van de school is aangelegd in de tijd dat de huidige burgemeester nog onderwijs gaf. Op de Col rechtsaf. Asfaltweg oversteken en smal voetpad omlaag naar de boerderij van Alaric. Een mooi voorbeeld van een oude streekboerderij. Bij deze boerderij linksaf. Grasveld oversteken, en smalle weg naar beneden volgen. Rechtsaf over bosweg en daarna linksaf over asfaltwegen naar Fraisse.

Planten onderweg:
De rode dopheide (erica cinera) verschilt van de in Nederland meer gebruikelijke dopheide door de rodere kleur en doordat de naaldvormige blaadjes in kransen van 3 staan. Bij de Col de Triby bevindt zich een mooi veldje, dat helaas op termijn door varens overwoekerd dreigt te worden.

Umbilicus rupestris is een typische muurplant van het mediterane gebied. De blaadjes zijn min of meer schotelvormig, de kleine buisvormige bloempjes zijn in een lange tros gerangschikt.

De grote brunel (prunella grandiflora) is een zusje van de gewone brunel (prunella vulgaris), maar is in alle opzichten wat groter: hoger, een groter bloemhoofdje en grotere bloemen.

donderdag, juni 23

GRP: Fraisse - camping le Pioch



We wandelen deze vakantie een stuk GRP, Grande Randonnee Pays, wat in Nederland een streekpad genoemd zou worden, in de Haute Languedoc. Een verschil is, dat in het GRP boekje allerlei losse rondwandelingen staan.

Fraisse is een rustig plaatsje. Als bloemendorp (village Fleuris) staat aan de ingang van het dorp een bordje met 4 sterren. Pardon, met 4 bloemen. Langs het riviertje de Agout is een bloemenpad uitgezet, waar soorten als Huislook (Jovibarba globifera) en Umbilicus rupestris onlijst met schilderijlijsten getoond en kort beschreven worden. 
Vanaf de brug komend, steken we na pm 100 meter een pleintje met een parkeerplaatsje schuin rechts over en volgen de asfaltweg omhoog.
In de eerste haarspeldbocht nemen we een smal pad naar links. Dit pad is soms bijna overgroeid, maar verder goed begaanbaar.
Na een klein overbrugd watervalletje slaan we rechtsaf een stenen weggetje in.

We passeren een huis rechts en steken een landweggetje over. Na een meertje links komen we bij camping le Pioch.

Het bos is gemengd, en ik hoop daar bij een volgend wandelingetje meer over te vermelden.
Opvallend is in ieder geval de wintereik, die gemakkelijk van de in Nederland meer gebruikelijke zomereik te onderscheiden is door de 1 cm lange bladstelen.
In de kruidlaag vallen Bergknautia (knautia dipsacifolia) en wilde akelei (aquilegia vulgaris) op.

Het is maar een klein stukje, 2 km, maar een gemakkelijk beginnetje om vanaf de camping het landschap te leren kennen. De bewegwijzering is prima.