vrijdag, oktober 21

Veluwe Zwerfpad: Wekeromsche zand

Vrijdag 21 oktober 2016

De afgelopen anderhalve week liepen we met de hond van een van onze kinderen. Die hebben we gisteravond terug gebracht, en vandaag willen we de delen die niet met een hond toegankelijk zijn, inhalen: het tweede deel van kaart 8, het laatste stukje van kaart 10 en de eerste helft van kaart 11.

We parkeren aan de Edese weg In Wekerom op de parkeerplaats voor het Wekeromsche Zand. Van daar lopen we langs het hekwerk over een zandweg naar de ingang van het Wekeromsche Zand vlak bij de Immenweg. Over een smal bospad wandelen we richting een heideveldje. De heide is grotendeels uitgebloeid, slechts enkele verspreid staande struikjes struikhei dragen nog hun kleine roze bloemen.
"Ga naar de natuur, daar kom je tot rust," zei ooit iemand tegen me. De luchtmacht heeft de natuur ook ontdekt; op Utrecht Centraal is het aantal decibels minder dan hier op de heide. Moeflons zijn niet te bekennen.
Op deze heide valt het me op dat er niet alleen dennen staan - verspreide dennen kom ik op vrijwel elke heide tegen - maar ook beuken. Soms alleen, soms in losse groepjes van twee of drie. In de berm van de zandweg staan twee gele composieten in bloei. De ene lijkt sterk op bezemkruiskruid, de andere op duinkruiskruid. Van beiden ben ik niet zeker: het bezemkruiskruid heeft minder lintbloemen dan ik gewend ben en duinkruiskruid zou ik in de duinen verwachten, niet hier.

Voor de uitgang staat een groepje runderen. En als ik zeg voor de uitgang, bedoel ik ook precies dat: ze staan pal voor het draaihekje op de zandweg. We zien al van verre het groepje staan, en lopen door in de hoop dat onze nadering ze ertoe brengt verderop hun heil te zoeken. Aan de buitenkant van het hek staat een gezin te wachten. Pa neemt daar het voortouw en loopt midden door de kudde heen. Vrouw en twee tieners volgen. Een jong kalf schudt verontwaardigd de kop en laat het hangen op een manier die bij honden dreigend zou zijn. We houden afstand tot het jong en bereiken veilig het draaihek.

Van hieraf volgen we de zandweg langs het hek tot het punt waar we gisteren geeindigd zijn. Hier slaan we linksaf. Ditmaal volgen we de route correct, en verbazen ons dat we hier verkeerd konden lopen. Zonder probleem komen we bij de Germaanse put. Helaas is die vol gestort. Bij de picknicktafel gebruiken we onze lunch. Een koppel wandelaars komt ons achterop. Ze dragen ook het groene boekje van het Veluwe Zwerfpad en we maken even een praatje. Ze zijn in Lunteren begonnen en op weg naar Otterlo. We wensen hen veel succes. Even verderop is een germaanse hut nagebouwd. Mooi staaltje werk, en het was nog mooire geweest als ze de oorspronkelijke bouwmethoden hadden gebruikt. Schroeven komen op mij niet authentiek over. Toch is het met voorraadschuur en veldjes een aardig geheel. Met een paar Germaanse beroepen erbij zou het een een redelijke attractie vormen.

Nu gaan we opieuw door het draaihek het Wekeromsche Zand op. Zagen we vanochtend geen zand maar heide, nu lopen we echt over het zand. De mouflons, die hier wild zouden moeten voorkomen, houden zich schuil. Sporen zien we wel, al weten we niet zeker of deze van de mouflons zijn. Rond het zand staat, zoals vaker, de grove den. Aan de oostkant passeren we een zandwal, in eeuwen gebouwd in onbedoelde samenwerking tussen boeren en stuifzand.

Hiermee zit onze herfstvakantie er weer op. Wanneer we het Veluwe Zwerfpad vervolgen, weten we nog niet. Vandaag gewandeld: 4,5+7,5+6,2=16,2 km.
Totaal gewandeld: 56,2 + 16,2 = 72,4km. Ergerns hebben we een rekenfoutje gemaakt, we hebben nu 70,6 km gewandeld.
Te gaan: 287,2 - 70,6 = 216,6 km

Geen opmerkingen: