Eifelsteig: Monschau - Höfen

Woensdag 18-04-2018

In Höfen parkeren we op de algemene parkeerplaats. Betaald, maar een dagkaartje van 4 euro is redelijk. We hadden het niet van te voren uitgekiend, maar de wandelroute loopt langs de parkeerplaats. De bus rijdt van Höfen elke 10 minuten naar Monschau, maar als de chauffeuse ziet dat we ons haasten, wacht ze vriendelijk op ons.

In Monschau eten we onze meegebrachte boterhammetjes op een bankje lang de Rur. Het spoor is gemakkelijk te vinden, mede doordat Jos het traject op haar mobiel heeft gedownload. Het gaat direct stevig omhoog, maar we kunnen dan ook snel van een mooi uitzicht over Monschau en de burcht genieten.

Vanaf het uitzichtspunt gaat het geleidelijk omlaag naar Burgau, een aan Monschau vastgegroeid dorpje. Speenkruid, paarbladig goudveil en bosviooltjes vrolijken het pad op. We passeren een kleine waterval en twee uitzichtspunten. Op een driesprong twijfelen we hoe het pad verder loopt. De GPS brengt opnieuw uitkomst.

We lopen langs de west- en zuidhelling van een berg, maar de flora is uitermate teleurstellend. Er bloeit gewoon helemaal niets. En met niets bedoel ik ook gewoon niets. Geen struik, geen kruid, geen boom.

Bij Perlendal dalen we af, en klimmen ook weer omhoog. Langs het drinkwaterbekken loopt het brede pad gemakkelijk weg.

De 2e etappe bewaren we voor een andere vakantie. De 3e etappe is 24,5 km, voor ons eigenlijk te lang, maar door dit stuk er af te knabbelen wordt de rest wat behapbaarder.

Rother wandeling Eifel 42: Maria-abdij.

Dinsdag 17-04-2018

Een van de wandelboekjes die we al een hele tijd in ons bezit hebben, is "Rother wandelgids Eifel", eerste druk 1995. Ik denk dat we het boekje redelijk nieuw gekocht hebben, want voorin zie ik twee aantekeningen, nl:
- wandeling 3, 12/04/98
- wandeling 24 11/04/98.
Dat is dus allebei net iets meer dan 20 jaar geleden.

Wandeling 42, genaamd Maria Abdij, ligt dicht bij ons vakantiepark, Eifeler Tor, en lijkt geschikt als ommetje.

We wandelen vanaf het vakantiepark langs de parkeerplaats naar beneden. Daar slaan we rechtsaf, we wandelen hier langs de "Krönungsweg", een van de "Hauptwanderwege" van de Eifelverein. De Krönungsweg loopt van Bonn naar Aachen en is 139,5 km lang. Hij is genoemd naar de route die Duitse koningen voor hen kroning naar Aken volgden. Gisteren, toen we van Kornelimunster naar Roetgen liepen, liepen we een belangrijk deel van de route samen met de Krönungsweg.

Beneden slaan we rechtsaf en lopen langs een stuk Rurstausee. Bij het oude kraftwerk museum gaan we rechtdoor. Links van ons is stausee, rechts van ons een steile berghelling. Aan de voet groeit onder andere tongvaren en iets wat een wolfsmelksoort lijkt, maar ik niet kan thuisbrengen. De 8 meeldraden van de kleine groene bloemetjes staan in een vierkant. De 0,5-1 cm kleine blaadjes zijn tegenoverstaand.

Bij twee oude garageboxen slaan we scherp rechtsaf. Volgens het boekje moeten we bij wegwijzer 8 het bos in slaan. Die wegwijzer is ergens in de afgelopen 20 jaar verdwenen, maar het kaartje in het boekje is duidelijk genoeg. Er staan ook stickers of plaatjes met "49: kloster-tour". Die volgen we. In het bos komen we opnieuw de "onbekende wolfmelksoort" tegen. Er naast groeit een soort met grotere, 3-4 cm grote blaadjes, die afwisselend staan.
Langs het pad groeien uiteraard het bosanemoontje en het speenkruid in grote aantallen.

Het pad stijgt stevig maar is nergens stijl. Bovengekomen lopen we langs een erebegraafplaats. De grafstenen noemen overlijdensdatums in 1944, de nadagen van het derde rijk. In die tijd is niet ver hier vandaan, in het Hurtgenwald, stevig gevochten. Een kruis vermeldt: de tekst: denk aan de slachtoffers in het oosten.

Bij de Mariaabdij is een shop waar Jos een leuk kookbook op de kop tikt. De erwtensoep heeft een uitstekende reputatie, maar is bij 5,50 euro voor ons een tikje te prijzig. Op hun terras drinken we een kop thee.

Volgens het boekje steken we nu de weg over en gaan linksaf. Dat klopt met de plattegrond van route 49 bij het klooster. De bordjes/stickers met route 49 ontbreken hier. We zien we hier de Krönungsweg en de Felsenweg, een andere Hauptwanderweg. De beschrijving in het boekje helpt ons hier goed. Specifieke kenmerken zoals een "zwart driehoekje" zijn verdwenen, maar de wegen en paden zijn nog onveranderd. De bewegwijzering van de Krönungsweg en de Felsenweg zijn hier een ramp. Soms lijken ze wel met opzet er op gericht te zijn om ons de verkeerde kant uit te sturen. Langs het pad bloeien kleine maagdenpalm, bosanemoontjes en stijve klaverzuring. Wanneer we bijna bij Heimbach zijn, genieten we van een prachtig uitzicht over het dorp en het kasteel.

Maar we laten ons natuurlijk niet in de war brengen, en genieten van de mooie uitzichten. In het dorp trakteren we onszelf op een sorbet en bekijken we het kasteel. Tijdens het genieten van het ijs blader ik wat in een Duitse flora en herken opeens de "wolfsmelksoort": paarbladig goudveil. Degene met de grotere, niet tegenoverstaande blaadjes moet verspreidbladig goudveil zijn.

We volgen vanuit het dorp de Krönungsweg en route 49 langs de Rursee terug naar het Kraftwerkmuseum. Zelfde weg terug naar het park.

Eifelsteig: Korneli-Munster - Roetgen

Maandag 16 april 2018

We parkeren in Roetgen tegenover de kerk, bij het politiebureau. Altijd gemakkelijk terug te vinden. De bushalte is voor de kerk. Het leuke is dat de busroute van Roetgen naar Korneli-Munster gewoon in de 9292 app wordt weergegeven. Het minder leuke is dat de planning in de 9292 app niet klopt met de info op de avv-site.
Ijverig bestuderen we het 'Fahrplan' op het bushokje. Die klopt met geen van beiden. Ja, de halte waar we staan is de halte Roetgen-Markt. Dat is ook de halte die 9292 aangaf en de halte op de avv site.
Een vriendelijke Duitser wijst ons dat we het beste in Walheim kunnen overstappen. Dat doen we.

In Korneli-Munster stappen we uit. Toen we instapten, zei de chauffeur dat ik voor de de halte wel moest klingeln, maar hij stopt uit zichzelf. Vriendelijk! Het marktplein waar de route begint, is snel gevonden, en we nemen even de tijd om de mooie abdij te bewonderen.

We wandelen door een kort steegje, steken de weg over en volgen een paadje langs een beek. De bewegwijzering is uitstekend: een 10 met een griffel én een zoen van de juf!

We steken de B258 over en wandelen verder door een beekdal. Jos ziet aan de andere oever sleutelbloemen. Helaas is op deze afstand niet te zien wat voor soort sleutelbloem het betreft. Aan deze oever groeit duivekervel langs het pad.

Onder het spoorviaduct door komen we langs een manege. Vanaf hier volgen we een bospad, dat aan weerszijden vol staat met bosanemoontjes en speenkruid.

Voorbij Hahn passeren we twee kalkovens. We kunnen een verdwaalde Duitse wielrenner de weg wijzen. Dat hij me niet gelooft, is niet ons probleem.

Het pad blijft ons door bossen en weilanden voeren. De bosanemoontjes vergezellen ons vrijwel het hele traject. In de bossen groeit ook een viooltje. Het spoor van het viooltje heeft dezelfde paarse kleur als de kroonblaadjes, en is dus vermoedelijk het bosviooltje. Op één plaats zie ik gele boterbloemen tussen de bosanemoontjes. Boterbloemen? Ik kom er niet uit, want de kelkblaadjes ontbreken. De lunch is te kort om verder te zoeken. Thuis gekomen zie ik dat het de gele anemoon, anemone ranunculoides geweest moet zijn. Helaas is de foto mislukt. Jos maakte onderwijl een praatje met een Duitse dame die perfect Engels spreekt.

We laten Roth links liggen en bestijgen de Struffult. Dat klinkt me in de oren als de naam van een vulkaan, maar dat is het absoluut niet. De route voert ons vanaf de top over een knuppelpad door een stuk hoogveen. Het hoogveen staat vrijwel droog, en er bloeit niets.

We lijken met een boog om Roetgen heen te wandelen. De afstand op de borden verspringt: Van 2,3 naar 3,2 km en terug naar 2,3 km. De in onze wandelgids (Rother wanderfuherer Eifelsteig) aangekondigde spoorbaan blijkt een asfalt fietspad te zijn geworden.

Met een voldaan gevoel wandelen we Roetgen binnen bij het oude Bahnhof. Maar waar is nu onze auto? We hadden even op de straatnaam moeten letten. Gelukkig ontdekken we de Hauptstrasse, en vinden we snel onze auto terug.

Gewandeld: 0 + 14 = 14km
Te gaan: 314-14=300km.

Pelgrimspad: Vught - Overeind

Zaterdag 6 april 2018
We willen aan het eind van de middag aansluiten bij het gemeenteweekend in Helvoirt. Rond 2 uur parkeren we op de centrale parkeerplaats in Esch. Om half drie gaat de bus naar Vught. Het openbaar vervoer in dit stukje Brabant is goed geregeld.

Lijn 203 is een buurtbusje, en de chauffeur waarschuwt ons wanneer onze halte, de Vijverboschweg, in aantocht is. Vandaar is het nog even lopen naar het beginpunt van de route. De Jagersboschlaan wordt druk gebruikt door fietsers die net uit school komen. Wanneer het asfalt naar rechts afbuigt, lopen we op een half verharde weg. Links en rechts staan nog wat luxueuze villa's wanneer we het bos in wandelen.

In het bos is het rustig. De grootste rustverstoorders zijn de vogels. Heerlijk! De bladeren van sommige struiken lopen uit, maar er bloeit nog niets. Nou, bijna niets. Jos ziet een kleine maagdenpalm in bloei staan. Een te vroeg ontwaakte hommel zoekt tevergeefs naar iets dat op een bloem lijkt.

Na het bos komen we in een open akkerlandschap. Hier bloeit het speenkruid in de berm. Eerst voorzichtig, maar na een tijdje heel uitbundig. Een heerlijk vrolijk gezicht!

De afstand is maar 5 kilometer, en rond half vijf zit de kaart er op. Terug wandelend naar Esch kruisen we de Essche stroom, die breder blijkt dan ik verwacht had.

Vandaag gewandeld: 5,5 km.
Gedaan: 34,3 + 5,5 = 39,8 km.
Te gaan: 276,5 - 39,8 = 236,7 km.